Георгий Гурдҷиев - шогирди шайхони тоҷику устоди Сталин


                       Георгий Гурдҷиев - шогирди шайхони тоҷику устоди Сталин

                  
   Дар сомонаву шабакаҳои иҷтимои аксу суханони Сталин дар бораи тоҷикон, ки дар даҳаи адабиёту санъати тоҷик соли 1941 дар Маскав гуфта буд, пайваста гардиш дорад. Аксарият ҳайронанд, ки барои чӣ доҳӣ ин суханонро маҳз дар сифати тоҷикон гуфт? Ҳоло он ки лоиҳаи асосии болшевикон дар Осиёни Миёна - ӯзбекҳо ба ҳисоб мерафтанд, то бо дасти онҳо фазои форсиву иронинаждодонро танг бинмуда тоҷиконро ба партобгоҳи таърих биафкананд.
   Шогирдони семинарияи динӣ Иосиф Джугашвили ва Георгий Гурдҷиевро омӯзиши мистика (тасаввуф, илми ғайб) ба ҳам наздик овард ва дертар ҳардуро аз семинария ронданд. Гурдҷиев ба омӯзиши сиру асрори дину равишҳои

«Моссад» ва сарнавишти хунини тоҷикон


                                         «Моссад» ва сарнавишти хунини тоҷикон
                             
   Дар афрӯхтани ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон номҳои - Елсин, Козирев, Каримов, Кенҷаев, Сафаров, ГРУ, СРУ,СБУ дивизияи 201, нерӯҳои оппозисион, Фронти халқӣ, рӯҳониён, маҳалгароён, коммунистон, пантуркистонроба забон мегиранд, вале перомуни «Моссад» қавитарин разведкаи ҷаҳони муосир, ки яке аз ташкилкунандагони асосии ҷанги хунини Тоҷикистон мебошад, касе сухан намекунад, зеро «Моссад» ончунон ноаён амал мекунад, ки аз худ изе намегузорад.
   Соли 1992 яке аз сарварони воломақоми «Моссад» фосилаи тӯлонӣ дар Осиёи Миена буд. Сарварони кишварҳои минтақаву Русияро зидди Ҳокимияти муросои

Марги тоҷику Тоҷикистон зи Мурғоб огоз мегирад


                                Марги тоҷику Тоҷикистон зи Мурғоб огоз мегирад

   Ҳокимиятдорон дар кӯчаҳои шаҳрчаи Мурғоб эълонҳо овехтаанд, ки аҳолиро барои кӯч бастан ба вилояти Хатлон даъват менамоянд. Калонтарин ноҳияи кишвар, ки масоҳаташ аз вилояти Суғд зиёду дар он ҳамагӣ 17 ҳазор аҳолӣ зиндагӣ дорад, ин фазои беодамро баҳри ки холӣ карданианд? Ҳокимиятдорони беҳунару бесаводи мо ки бо шарофати Калашников соҳибмансаб гаштанд, омоданд баҳри қарзҳои азимӣ гирифтаашон, ки худ онро ба талаву тороҷ бурдаанд, мункин қисмҳои дигари ноҳияи Мурғобро ба савдо заданд. Асосгузори заминфурушӣ(ватанфурушӣ) дар Тоҷикистон яке аз пирони «ҳокимияти конститутсионӣ» Иззатулло Ҳаёев ба ҳисоб меравад, зеро ӯ 350 гектар замини

Фаранҷоми ғамангези пантуркисте


                                                Фаранҷоми ғамангези пантуркисте
                                      
   Дар вокзали хурдакак чанд нафар интизори автобус менишастем, дар берун бӯрон барфро ба самти дилхоҳаш мерӯфту мебурд. Мусофирон андӯҳгин буданд, ки оё дар чунин ҳаво автобус ба роҳ мебарояд ё не,зеро дар чунин маврид ҳаракти нақлиёт қатъ мегардад, то мусофирон қурбони сардию тӯфон нагарданд. Марди саропо барфзеркардае вориди вокзал гашт, фавран худро назди батареяи гарм гирифт, аз андомаш аён буд, ки майзадаест ва ё бомже. Вақте ки каме гарм шуд ба талбидан оғоз кард, ҷавонон бо танаффур аз наздашон меронданду пирон бошанд чанд тангае ато менамуданд. Тангаи ман дароз намударо гирифту паҳлуям нишаст. Тахмин кардам ӯ тотор ё бошқирд аст. Сухан оғоз карда аз

«Дипломати тоҷик»


                                                              «Дипломати тоҷик»
                         
   Рӯзе ки ба шаҳр меравам ҳатман ба дидори Нуриддин мерасам. Дар мавзӯҳои гуногун сӯҳбат мекунем, шиносҳои дар Душанбе будаву ҳамкоромонро ба ёд меорем. Ӯ дар корхонаи бонуфузе кор мекунад. Ин маротиба ҳангоми дидор гуфт - биё бозор меравем, он ҷо тоҷикон қурутоб омода месозанд, то муҳити ватанро ба ёд орему каме сӯҳбат кунем.
Ми
ҷозони каҳвахона асосан аз тоҷикону ӯзбекҳою қриғизҳо иборат буданд, баъзан русҳо ба чашм мерасиданд.
Қурутоб бисёр серавғану серпиёз буд, вале маззаи қурути Тоҷикистонро надошт.
- Агар зан
ҳои ҳамкорам медиданд, ки чӣ тур бо даст қурутоб мехӯрам мегуфтанд

Танкисте, ки дар сар орзуи фатҳи Бадахшонро дошт


                               Танкисте, ки дар сар орзуи фатҳи Бадахшонро дошт
                     
         
   Бо шиносам, ки тасодуфан вохӯрдам дар каҳвахона нишаста сӯҳбат мекардему дар шигифт будем ки агар бо қирғизҳо ҷанг сар занад, кишвар ба чӣ ҳоле хоҳад афтод? - Кадрҳои Фронти халқӣ ягон корро ҳаллу фасл карда наметавонанд, баръакс аз ягон чизи ночиз муаммо эҷод мекунанд, рӯйдодҳои Ғарму Хоруғ бори дигар инро собит сохт. Даври шӯравӣ вазирҳои савдои Тоҷикистон бештар аз исфарагиҳо буданд ва исфарагиҳо бозори калонтарини меваи хушки Осиёи Миёнаро созмон дода корчалони хешро бори дигар собит сохтанд. Ихтёрро бояд ба худи исфарагиҳо вогузошт, зеро онҳо садҳо сол боз бо қирғизҳо паҳлу ҳам зиндагӣ доранд ва медонад чӣ тур бо онҳо муомила бинмуд ва ҷойи заифи

Ман тоҷик нестам…


                                                           Ман тоҷик нестам…
                               
   Дар роҳ тасодуфан бо Ирина Александрова вохӯрдам. Дар мавзӯҳои мухталиф сӯҳбаткунон ба самти вокзал равон шудем.
- Оё дар Точикистон миллате бо номи памирес зиндагӣ мекунад?
- Тоҷикони Тоҷикистон аз чор гурӯҳи бузург иборатанд. Имрӯз телевизион, радио, матбуот аз тоҷикон душман метарошанд, баъзеҳо мекушанд худро ин ҷо тоҷик нею чун памирес ва ё кулябес, согдиес, гармес - ба атрофиён муаррифӣ намоянд. Барои чӣ пурсидед?
- 10 май аз бозор бармегаштам. Дар охири машрутка ду марди калонсолу писарчаи мактабхон менишастанд, дигар ҳама занҳо буданд. Ба ногоҳ яке аз

Дар сари қабри тоҷике


                                                        Дар сари қабри тоҷике
                            
   Ҳавои тафсон роҳгардиро душвор менамуд. Дар атроф дарахте ба чашм намерасид, то зи гармӣ лаҳзае пинҳон гардӣ. Дарк намудам, ки роҳгумзадаам. Дар дур биное ба назар намуд. Наздик омадам, дарёфтам, ки ин ҷо ферма аст. Садои аккоси саг мардеро берун овард. Пурсид, куҷо равонам,  - Новопавловка дар дигар самт аст… Об нӯшида зери сояи ягона булут нишаста, то фаромадани дами ҳаво дуру дароз сӯҳбат кардем. Алексею  рафиқаш чорвои фермери ҳамдеҳашонро бо навбат мебониданд. Фаҳмид, ки  тоҷикам, гуфт, чанд сол пеш ин ҷо тоҷике аз дунё гузашта буд… Фермер барои таъмири фермаи нимвайронае чор тоҷикро ба кор мегирад. Коргарон то фарорасии барфи аввал таъмирро ба

Ворисони роҳгумзадаи Бухорои Шариф андар оғӯши кӯҳҳои Урал



                    Ворисони роҳгумзадаи Бухорои Шариф андар оғӯши кӯҳҳои Урал
            
   Дар он ҷойе, ки Дашти Қипчок интиҳо меёбаду кӯҳҳои Урал оғоз мегирад, бисёр мавзеъҳоеро вомехӯред, ки номи Бухорро бо худ пайвастаанд. Мардуми мусулмони ин мавзеъ худро ворисони мактаби динии Бухоро мехонанд. То оғози «инқилоби» соли 1917-ум ин мардум бо Бухоро робитаи ногусастание доштанд. Ислом тавассути Бухорои Шариф вориди ин сарзамин гашт, аваллин таблиғгароёни дини мубини ислом низ бухороиён буданд. То ҳол аждодонеро вомехӯред, ки дар фосилаи қарнҳо бо мардуми бумӣ омезиш биёфтаанду, вале то ҳоло атрофиён ононро бухороӣ мехонанд. «Инқилоб» (саҳеҳтараш табаддулоти давлатӣ) мусулмонони ин минтақаро аз Қуръони Шариф, масҷид, дин, рӯҳониён,

Арманиҳо, яҳудиён, лақайҳо, ва тоҷикони зери ниқоби ӯзбек пинҳон шуда



               Арманиҳо, яҳудиён, лақайҳо, ва тоҷикони зери ниқоби ӯзбек пинҳон шуда
                
                  
   Тӯҳмату таҳқирҳое, ки имрӯз пайваста ба сари тоҷикон мерезанд, дақиқ назар намоед андар паси он номҳои мансабдорону продюсерон, депутатҳою коршиносон, коргардону масхарабозоне меистанд, ки решаҳои арманӣ доранд ва ё худ арманианд ва ё яҳудиянд. Яҳуди Белов барои он ки худро «руси асил» нишон бидиҳад аз ҳама бештар зидди тоҷикон садо баланд мекунад.
   Мардуми арману яҳудӣ чун тоҷикон ҷабрҳои зиёдеро зи сар бигузаронидаанду худ дар Русия мардуми бумӣ набуда балки қавмӣ омадаанд. Пас барои чӣ онхо тоҷиконро зери ҳадафи хеш қарор додаанд? Мардуми омада барои он ки хешро дифогари асили ин сарзамин нишон диҳад, бояд аз тоифае душман битарошад ва

Яке ба номи миллат раҳмат меораду дигаре лаънат


                                Яке ба номи миллат раҳмат меораду дигаре лаънат
                   
   Бо коре ба деҳае афтодам, ки аксарияти сокинонашро бошқирҳою тоторҳоро ташкил мекарданд. Гуфтанд, ки ин ҷо оилаи тоҷике зиндагӣ мекунад. Ҳаммиллатамро дарёфтам. Раҳим солҳои хунин 90-ум тарки кишвар карда дар деҳаи дурдасти Урал касби подабониро пеш гирифтааст, то пораи ноне баҳри зиндагӣ биёбад. Подабони омада бо намоз хондану шароб нанӯшиданаш мардуми бумиро дар ҳайрат бигузошт, зеро дар ин ҷо подабону коргари ҳушёрро рӯз бо чароғ намёбӣ. Диндории Раҳимро ба назар гирифта ӯро бештар ба маъракаҳо даъват мекардагӣ шуданд, то ба ба рӯҳи гузаштагонашон оёте бубахшадну ё маъракаҳои диниро сарварӣ намояд. Дертар оилаашро ин ҷо овард,

Памирес, кулябес, согдиес, гармес…


                                              Памирес, кулябес, согдиес, гармес…
             
   Як шиносам занг зада илтимос кард, ки ним сол шуд аз ҷиянаш хабаре нест, телефонаш ҷавоб намедиҳад, касе нест ки зи ҳолаш пурсон шавем ва ба ман нишонаеро дод ки дар он ҷо, то нопадид шуданаш ҷиянаш мезист. Дар фосилаи се соат бо электирчка ба он шаҳрча расидам ва ҳавлии заруриро дар канори шаҳр дарёфтам. Ба садои занг марди 55 - 60 солае берун омад. Соҳиби хона Шариф аз фирориёни тоҷик будааст, ки пас аз он ки «дӯстони мо» дар қасри Арбоб «ҳокимияти конститутсионӣ»-ро ба сари қудрат шинонданд, кишварро тарк кардааст. Ин ҷо ба корҳои мухталиф шуғл варзида ниҳоят пешаи ронандагиро пеш гирифта хона харида оилаашро овардааст…

Ҳар ҷо, ки расад пои аспи катаған на мурда кафан ёбаду на зинда ватан


              Ҳар ҷо, ки расад пои аспи катаған на мурда кафан ёбаду на зинда ватан
                                                   (Нома ба профессори лақай)
   Муҳтарам Камиль(исматонро худатон дар ҳама ҷо чунин зикр мекунед, гарчанде, ки ин исми аслии Шумо нест, вале дӯстон ба банда фаҳмонданд, ки зери ин ник чӣ касе худро ниҳон кардааст) Аз он ки Шуморо лақай гуфтам сахт ранҷида борони шадиди дашмноҳои бӯйгинро ба сари камина рехтед. Даҳони Шумо мабразро мемонад, ки аз он танҳо бӯйи наҷосат меояд. Хархаша аз он сар зад ки Шумо зери мақолаи банда ба ҷойи он ки бо далелу рақам баҳс кунед, дашномҳои  қабеҳро пайи ҳам навиштан гирифтед. Барои Шумо онҳое, ки баҳри мансаб шуда ҷони 150 ҳазор инсонро қурбон намуданду бо супориши хоҷагонашон аз Маскаву Тошканд ватани моро валангор сохта имрӯз тадриҷан